چرخش ثابت زمین” باعث شده بود که اجداد ما دربارۀ ماهیت واقعی کیهان حسابی گیج و سردرگم شوند. آنها متوجه شدند که ستاره‌ها، خورشید و ماه همگی در بالای زمین در حال حرکت هستند. از آنجایی که آنها نمی‌توانستند حرکت زمین را احساس کنند، این مشاهده را اینگونه تفسیر می‌کردند که زمین ساکن است و «آسمان‌» (اجرام آسمانی) در بالای سر ما در حرکت هستند، البته به استثناء دانشمند یونانی، «آریستارکوس».

او اولین کسی بود که یک مدل هلیوسنتریک (خورشید مرکزی) از جهان را صدها سال پیش از میلاد پیشنهاد داد. متفکران اعظم جهان برای قرن‌های طولانی ایدۀ ژئوسنتریک (زمین مرکزی در منظومه شمسی) را قبول داشتند. در قرن شانزدهم، مدل هلیوسنتریک کوپرنیک، مورد بحث و بررسی قرار گرفت و بهتر درک شد.

مدل کوپرنیک که بدون خطا نیست، در نهایت مردم را متقاعد کرد که زمین بر روی محور خودش در زیر ستاره‌ها در حال چرخش است… و همچنین زمین در یک مدار به دور خورشید می‌چرخد. ما چرخش زمین بر روی محور خودش را احساس نمی‌کنیم، زیرا زمین با سرعت ثابتی در حال چرخش است – همچنین با سرعت ثابتی در یک مدار به دور خورشید می‌چرخد – و همگی ما را همانند یک مسافر با خودش حمل می‌کند.